9. Zespół

- Hahaha. Żartujecie sobie? - pytał z niedowierzaniem Sebastian.
- Nie.? Dlaczego? Przecież to super sprawa. - zastrzegał się Martin. 
- Ale żeby od razu zespół? - pytał dalej ze zdziwieniem i pewną niechęcią.
- Popatrz na to z innej strony: jesteś sławny, wychodzisz na scenę a fani wykrzykują twoje imię!... - próbowała przekonać go Claudia.
- Raczej fanki. - poprawił ją Martin. 
- No ale...- zaczął.
- Ale co? - miałam już dość tej niepewności.
- Ja i Claudia mamy grać na gitarach? Martin... na bębnach, Emily na klawiszach a ty będziesz śpiewać?
- Owszem, - powiedziałam zadowolona.

8. Pierwsza piosenka

- Hejka Julia -przywitał mnie znajomy głos. - Przyszliśmy dokończyć oglądać ten film.
Obejrzałam się za siebie i zobaczyłam całą szóstkę. <Konrada nie było> Zanim jednak zdążyłam cokolwiek powiedzieć do akcji wkroczył Oscar:
- Łaał... Ale sprzęt. - wziął pałeczki rąk, siadając za bębnami. <Mama tymczasem ulotniła się na dół.> Hałas był nieprawdopodobny. Nie dość, że chłopak nie umiał grać to jeszcze walił w bębny o wiele za mocno.!
- Hola, Hola. Oscar to nie tak. - upomniał go Martin zwalając przy okazji z krzesełka za perkusją. - mimo pozorom to delikatny instrument i łatwo go uszkodzić. Popatrz to robi się tak... - mówiąc to zaczął grać.

7. Instrumenty

Wracałam właśnie do domu gdy na naszym podwórku zastałam znajomą mi ciężarówkę. Nie byłam w stanie sobie przypomnieć gdzie ją widziałam ale wygląd pamiętałam doskonale. Otworzyłam drzwi. Nikogo na parterze nie było. Dziwne - pomyślałam. Poszłam do kuchni i zrobiłam sobie kanapkę. Zmierzałam właśnie do swojego pokoju na piętrze gdy nagle usłyszałam krzyk mamy. Odgłos dochodził z "kina" i był raczej krzykiem złości niż rozpaczy <albo coś w tym stylu>. Mimo wszystko postanowiłam sprawdzić co się tam dzieje. 

Rzuciłam plecakiem o drzwi pokoju i kończąc jeść kanapkę, wchodziłam właśnie na strych gdy zobaczyłam Margaret całą we łzach.

6. - Refleksje

Szkoła, szkoła, szkoła...
Już się przyzwyczaiłam!
Wciąż sprawdziany i kartkówki. Dobrze chociaż, że są przerwy i z przyjaciółmi można pogadać. Oni potrafią wyciągnąć z karzy każdego dołka. W sumie to moja druga rodzina.
Jessica, Emily, Claudia, Sebastian, Martin i Oscar. A no i Conrad ale z tego co się orientuję to już nie należy do naszej elity. Elity najbardziej znanych w szkole pod względem zgranych a zarazem wyśmiewanych przez "żywe trupy".
W sumie nie ma się co dziwić. Który nastolatek chciałby być wyśmiewany? 
Dobrze chociaż, że nie zakumplował się z Danielem. Szkoda by było takiego fajnego chłopaka.

5. Pierwszy, zwyczajny poniedziałek

- Julia! Czas wstawać do szkoły. - krzyczała mama przy okazji budząc też Philipa.

Nieprzytomna zwlekłam się z łóżka. Ubrałam się w coś co leżało na podłodze i zeszłam na dół do kuchni.

- Uczesałabyś się chociaż. - upomniała mnie mama.

- Jejku, czy muszę iść dzisiaj do szkoły?

- Raczej, nie inaczej - usłyszałam odpowiedź taty <Boba>

- Ech, ale moja głowa ! - protestowałam ale na próżno.

- Z nią jest wszystko w porządku, zresztą i tak musisz nadrobić zaległości.

4. Nowe wyzwanie

Nagle do pokoju wpadła mama.

- Aaa... Curuś, masz tę robotę! - krzyczała zachwycona.

- Ale, że co? - nie bardzo orientowałam się w temacie.

- Wychodziliśmy właśnie, z tatą, z komisariatu policji a tu w drzwiach zatrzymuje nas reżyser i pyta się czy my przypadkiem nie jesteśmy rodzicami Juli Howard. No to odpowiadamy, że owszem. A on zadowolony dał nam swoją wizytówkę i powiedział.. tu cytuję: "- Byłoby mi niezmiernie miło gdyby wasza córka zagrała mini rólkę w moim serialu." A tu masz więcej szczegółów. - mówiąc to podała mi plik spiętych kartek. - We wtorek masz się zjawić w głównym budynku telewizji.

3. Szczera przyjaciółka

Nie wiem jak to się stało ale ja, jak gdyby nigdy nic, leżałam sobie na łóżku we własnym pokoju. Obok mnie była tylko Jessica.
- Nareszcie wracasz do żywych. - powiedziała, posyłając mi jeden z tych zadziornych uśmieszków.
- Co się stało? Jak..
- Adwokaci twojego ex wpadli na imprezkę...
- Tyle to wiem. Chodzi mi o to co było dalej..
- Dalej była bójka i rozejm i znowu bójka... - wyliczała Jessica.
- Czyli szczegółów się nie dowiem? Zawsze musisz być taka tajemnicza?

2. Sylwester

Cekinowa, fioletowa bluzka pięknie połyskiwała w świetle lampy a czarne, zwyczajne dżinsy dodawały uroku całej kompozycji.
- Ślicznie wyglądasz. - szepnęła mama głaszcząc mnie po rozpuszczonych włosach.
- Mamo zepsujesz mi całą fryzurę. Układałam ją przez godzinę.!
- Dobrze, już przestaję - oderwała rękę od mojej głowy.
W tej samej chwili usłyszałyśmy dzwonek do drzwi.
- Ja otworzę.
- Tylko pamiętaj żeby nie rozmazać sobie makijażu. - upomniała mnie mama gdy już wychodziłam z łazienki.

1. Nareszcie w domu ? - katastrofa !

- Nareszcie SYLWESTER- krzyczał mój ośmioletni brat Philip, jak zawsze dokuczając wszystkim na każdym kroku.

Moja mama Margaret gotowała coś w kuchni a tata Bob czyścił swoją wierzę stereo. Ja natomiast leżałam, jak ostatni leń na kanapie kartkując starą gazetę. W końcu wybryki Phila przeszły na manie. Nieznośny ośmiolatek usiadł obok mnie i zaczął mnie przedrzeźniać.

- Idź stąd debilu - warknęłam nie zamierzając sobie na to pozwolić.

- Julia! to, że rozstałaś się z chłopakiem nie oznacza, że musisz się wyżywać na rodzinie - do akcji wtrąciła się mama.